Artykuł - Życie Grajewa - www.ZycieGrajewa.pl

Wiadomości

Okres jesienno – zimowy, strażacy apelują i przestrzegają
2018-10-16 17:54:41

Okres jesienno – zimowy to pora roku, w której niepokojąco wzrasta ilość pożarów budynków mieszkalnych. Jest to spowodowane intensywną eksploatacją wadliwych urządzeń grzewczych oraz dogrzewaniem się mieszkańców na różne sposoby.

Brak kontroli drożności przewodów kominowych i wentylacyjnych może spowodować, że bezbarwny i bezwonny tlenek węgla (czad), powstający na skutek niepełnego spalania węgla czy drewna przy niedostatecznym dopływie tlenu, staje się przyczyną śmierci. Jedną z przyczyn powstania pożarów w budynkach są również nieszczelności przewodów kominowych oraz pożary nagromadzonej sadzy
w kominie.

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA PODCZAS DOGRZEWANIA POMIESZCZEŃ

1. Eksploatacja urządzeń elektrycznych:
nie należy stosować naprawianych "watowanych" bezpieczników topikowych oraz bezpieczników o większej mocy niż wskazane;
należy używać tylko tyle odbiorników prądu elektrycznego na ile obliczono moc instalacji elektrycznej, ze względu na to, że nadmierne obciążenie instalacji powoduje przegrzewanie się kabli i przewodów oraz wypalanie styków w gniazdkach i puszkach rozgałęźnych;
nie wolno wykonywać prowizorycznych podłączeń elektrycznych i przerabiać stałych instalacji oraz przedłużaczy elektrycznych;
nie należy ustawiać elektrycznych urządzeń grzewczych bezpośrednio na podłożu palnym oraz w pobliżu materiałów łatwo zapalnych (mebli, firanek, itp.) - zachowaj odległość minimum 0,5m;
należy tak ustawiać elektryczne urządzenia grzewcze, aby przedmioty palne nie mogły się
z nimi zetknąć;
należy chronić palne podłożę przed zapaleniem (np.: stosować niepalne podkładki pod gorącymi urządzeniami);
pod czas włączania lub wyłączania z sieci elektrycznych urządzeń grzewczych należy upewnić się czy została włożona lub wyjęta właściwa wtyczka;

2. Eksploatacja urządzeń gazowych:
zagrożenia mogące powstać przy użytkowaniu gazu wynikają przede wszystkim z braku należytej dbałości o instalację i urządzenia gazowe (nie dopuszczać do uszkodzeń mechanicznych i korozji);
wszystkie odbiorniki gazu powinny być utrzymane w czystości i dobrym stanie technicznym (pojawienie się sadzy, lub żółty płomień na palniku to oznaki wadliwego spalania gazu);
włączone odbiorniki gazu powinny być na bieżąco kontrolowane, chyba, że ich konstrukcja jest przystosowana do pracy bez dozoru;
nie wolno zatykać przewodów wentylacyjnych w prawidłowo działających urządzeniach gazowych, w przypadku braku odpowiedniej ilości powietrza, następuje niezupełne spalanie gazu i może powstać trujący, niewyczuwalny tlenek węgla (CO). Ponadto nadmierna zawartość w powietrzu produktów spalania gazu jest szkodliwa dla zdrowia;
nie należy ogrzewać pomieszczeń kuchnią gazową - bardzo często takie praktyki kończą się poważnym zatruciem organizmu;
nowoczesne gazowe urządzenia promiennikowe wyposażone w katalizatory mogą być używane w pomieszczeniach o powierzchni powyżej 40m2, w których nie przebywają stale ludzie;
nie należy ustawiać gazowych urządzeń grzewczych w pobliżu materiałów łatwo zapalnych (mebli, firanek itp.) - zachowaj odległość minimum 0,6m;
do zasilania urządzeń gazowych może być stosowany gaz płynny w butlach (propan–butan), pod warunkiem instalowania w jednym mieszkaniu, w warsztacie lub lokalu użytkowym nie więcej niż dwóch butli, przyłączonych do urządzeń gazowych , o zawartości gazu do 11kg każda;

POŻARY SADZY W PRZEWODACH KOMINOWYCH

Pożary kominowe mogą spowodować pęknięcie komina i przeniesienia się ognia do wnętrza pomieszczenia. Wylatujące w czasie takiego pożaru iskry i płaty palącej się sadzy mogą spowodować pożar sąsiednich budynków i materiałów. Aby zapobiec tego typu zdarzeniom właściciele budynków mieszkalnych powinni zadbać we własnym zakresie lub wynajmując firmy zajmujące się tego typu usługami o systematyczne czyszczenie przewodów dymowych.

Sposoby postępowania w razie wystąpienia pożaru przewodu kominowego:
1. Wygasić palenisko (piec, kominek), poprzez ostrożne wybranie materiału palnego, szczelne zamknięcie pieca.
2. Użyć sita kominowego - jest to metalowa siatka o wymiarach oczek około 2 x 10 mm, najlepiej miedziana, rozpięta na ramie o wymiarach60 x 60 cm, z dwoma metalowymi uchwytami. Zabezpieczenie wylotu komina sitem oraz obserwowanie niższych części komina, czy nie powstają pęknięcia, którymi może wydostać się płomień, zapobiega rozszerzeniu się ognia. Ponadto rozgrzane sito zmniejsza ciąg w kominie, a tym samym intensywność palenia się sadzy.
3. Sito można zastąpić mokrą płachtą, którą w czasie pożaru nakrywa się wylot przewodu kominowego. Płachtę należy zlewać wodą, aż do czasu wypalenia się sadzy, po czym pożar sam wygaśnie. Pożarów kominowych nie należy gasić wodą, gdyż gwałtowne oziębienie komina i parowania wody może spowodować pęknięcia komina i rozprzestrzenienie się pożaru.
4. Wsypanie w wylot kominowy soli kuchennej na palącą się sadzę. Zabronione jest obudowanie przewodu materiałami palnymi co jest niezgodne z postanowieniami Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r poz. 1422).

ZASADY POSTEPOWANIA PRZY POŻARACH BUDYNKÓW MIESZKALNYCH

Aby zapobiec powstaniu pożaru, pamiętaj:
zanim wyjdziesz z mieszkania lub położysz się spać, sprawdź czy nie pozostawiłeś włączonych urządzeń, które wymagają twojego nadzoru!
regularnie kontroluj sprawność techniczną urządzeń i instalacji oraz ich zabezpieczeń!
nie gromadź cieczy łatwo zapalnych, gazu w butlach i innych materiałów palnych
w mieszkaniu i w piwnicy!
unikaj stosowania otwartego ognia, a palenie tytoniu poddaj szczególnym rygorom!
nie ustawiaj na drogach komunikacyjnych żadnych przedmiotów utrudniających ewakuację!
nie zamykaj drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie!
unikaj stosowania materiałów łatwo zapalnych do wykończenia pomieszczeń będących bezpośrednią drogą ewakuacji (korytarz, przedpokój).

Postępowanie w przypadku pożaru w budynku mieszkalnym:
Pożar w budynku mieszkalnym powstać może w pomieszczeniach mieszkalnych, piwnicach, poddaszach, pionach instalacji elektrycznych oraz innych instalacji ocieplanych materiałem palnym.
W przypadku zauważenia pożaru należy niezwłocznie zaalarmować osoby przebywające
w strefie zagrożenia oraz wezwać straż pożarną (tel. 998). Po wykręceniu numeru alarmowego straży pożarnej 998i zgłoszeniu się dyżurnego należy spokojnie i wyraźnie podać:
swoje imię i nazwisko, numer telefonu, z którego nadawana jest informacja o zdarzeniu;
adres i nazwę obiektu;
co się pali, na którym piętrze;
czy występuje zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego.

Po podaniu informacji nie odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia. Przyjmujący zgłoszenie może zażądać:
potwierdzenia zgłoszenia poprzez oddzwonienie;
dodatkowych informacji, które w miarę możliwości należy podać.

Największe zagrożenie dla osób przebywających w pobliżu pożaru niesie ze sobą zadymienie poziomych i pionowych dróg ewakuacji.

Postępowanie w przypadku pożaru w mieszkaniu:
wyprowadź z mieszkania dzieci i osoby o ograniczonej zdolności poruszania;
jeśli ugaszenie pożaru we własnym zakresie jest niemożliwe, opuść mieszkanie zamykając drzwi jedynie na klamkę;
jeżeli pozwala na to sytuacja, podejmij działania gaśnicze, wyłącz dopływ gazu i energii elektrycznej, nie otwieraj okien;
w przypadku silnego zadymienia, poruszaj się w pozycji pochylonej, z głową jak najbliżej podłogi, oddychaj przez zwilżoną chusteczkę lub ręcznik.
Uwaga!
Nie gaś wodą urządzeń znajdujących się pod napięciem. Nie możesz dopuścić do odcięcia przez pożar drogi wyjścia z mieszkania;
zaalarmuj straż pożarną i osoby znajdujące się w sąsiednich lokalach;
w przypadku odcięcia drogi wyjścia z mieszkania udaj się do pomieszczenia najdalej usytuowanego od pożaru posiadającego okno lub balkon zabierając ze sobą (jeśli jest to możliwe) mokry koc zamykając za sobą drzwi do innych pomieszczeń na klamkę. Wezwij pomoc przez okno lub z balkonu, a w przypadku silnego wzrostu temperatury i zadymienia położyć się na balkonie pod oknem i okryć szczelnie kocem lub innym okryciem;
w przypadku pożaru w mieszkaniu sąsiednim lub na niższej kondygnacji oraz zadymienia korytarza i klatki schodowej, w celu niedopuszczenia do przenikania dymu i wysokiej temperatury przez drzwi wejściowe do mieszkania należy zabezpieczyć otwory
i nieszczelności drzwi (np. mokrym ręcznikiem),
bezwzględnie stosuj się do poleceń kierującego działaniami ratowniczo gaśniczymi.

BADŹ CZUJNY!!!
Rozpoczął się okres grzewczy, a wraz z nim wzrasta zagrożenie zatrucia czadem!!!

OSTRZEGAMY!!!
Każdego roku z powodu zatrucia tlenkiem węgla, potocznie zwanego czadem ginie kilkadziesiąt osób. Bardzo często nie ma to związku z powstaniem pożaru, a wynika jedynie
z niewłaściwej eksploatacji budynków i znajdujących się w nich urządzeń i instalacji grzewczych.

PRZYPOMINAMY!!!
Przepisy zobowiązują do czyszczenia kominów! Zgodnie z § 30 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z 2010 r. nr 109 poz. 719),
w obiektach w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:
cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym(np. węglem, drewnem),;
dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym;
co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych;
co najmniej raz w roku usuwamy zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych.

Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U.
z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych
i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu technicznego instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych).

RADZIMY!!!
Skąd się bierze czad i dlaczego jest tak niebezpieczny?

Tlenek węgla powstaje podczas procesu niepełnego spalania materiałów palnych, w tym paliw, które występuje przy niedostatku tlenu w otaczającej atmosferze. Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla:
jest gazem niewyczuwalnym zmysłami człowieka (bezwonny, bezbarwny i pozbawiony smaku),
blokuje dostęp tlenu do organizmu, poprzez zajmowanie jego miejsca w czerwonych ciałkach krwi, powodując przy długotrwałym narażeniu (w większych dawkach) śmierć przez uduszenie.

Co jest główną przyczyną zaczadzeń?
Głównym źródłem zatruć w budynkach mieszkalnych jest niesprawność przewodów kominowych: wentylacyjnych, spalinowych i dymowych. Wadliwe działanie wspomnianych przewodów może wynikać z:
ich nieszczelności;
braku konserwacji, w tym czyszczenia;
wad konstrukcyjnych;
niedostosowania istniejącego systemu wentylacji do standardów szczelności stosowanych okien i drzwi, w związku z wymianą starych okien i drzwi na nowe.
Powyższe może prowadzić do niedrożności przewodów, braku ciągu, a nawet do powstawania zjawiska ciągu wstecznego, polegającego na tym, że dym zamiast wydostawać się przewodem kominowym na zewnątrz, cofa się z powrotem do pomieszczenia.

Co zrobić, aby uniknąć zaczadzenia?

W celu uniknięcia zaczadzenia należy:
przeprowadzać kontrole techniczne, w tym sprawdzanie szczelności przewodów kominowych, ich systematyczne czyszczenie oraz sprawdzanie występowania dostatecznego ciągu powietrza;
użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania, zgodnie z instrukcją producenta;
stosować urządzenia posiadające stosowne dopuszczenia w zakresie wprowadzenia do obrotu; w sytuacjach wątpliwych należy żądać okazania wystawionej przez producenta lub importera urządzenia tzw. deklaracji zgodności, tj. dokumentu zawierającego informacje
o specyfikacji technicznej oraz przeznaczeniu i zakresie stosowania danego urządzenia;
nie zaklejać i nie zasłaniać w inny sposób kratek wentylacyjnych;
w przypadku wymiany okien na nowe, sprawdzić poprawność działania wentylacji, ponieważ nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej stosowanych w budynku i mogą pogarszać wentylację;
systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do otworu bądź kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna przywrzeć do wyżej wspomnianego otworu lub kratki; często wietrzyć pomieszczenie, w których odbywa się proces spalania (kuchnie, łazienki wyposażone w termy gazowe), a najlepiej zapewnić, nawet niewielkie rozszczelnienie okien;
nie bagatelizować objawów duszności, bólów i zawrotów głowy, nudności, wymiotów, oszołomienia, osłabienia, przyspieszenia czynności serca i oddychania, gdyż mogą być sygnałem, że ulegamy zatruciu czadem; w takiej sytuacji należy natychmiast przewietrzyć pomieszczenie, w którym się znajdujemy i zasięgnąć porady lekarskiej.

W trosce o własne bezpieczeństwo, warto rozważyć zamontowanie w domu czujek dymu
i gazu. Koszt zamontowania takich czujek jest niewspółmiernie niski do korzyści, jakie daje zastosowanie tego typu urządzeń (łącznie z uratowaniem najwyższej wartości, jaką jest nasze
życie).

Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?

W przypadku zatrucia tlenkiem węgla należy:
zapewnić dopływ świeżego czystego powietrza; w skrajnych przypadkach wybijając szyby w oknie;
wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, jeśli nie stanowi to zagrożenia dla zdrowia osoby ratującej; w przypadku istnienia takiego zagrożenia pozostawić przeprowadzenie akcji służbom ratowniczym;
wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe, PSP);
jak najszybciej podać tlen;
jeżeli osoba poszkodowana nie oddycha, ma zatrzymaną akcję serca, należy natychmiast zastosować sztuczne oddychanie oraz masaż serca;
nie wolno wpadać w panikę, kiedy znajdziemy dziecko lub dorosłego z objawami zaburzenia świadomości w kuchni, łazience lub garażu; należy jak najszybciej przystąpić do udzielania pierwszej pomocy.

PAMIĘTAJMY!!!

Od stosowania się do powyższych rad może zależeć nasze zdrowie i życie oraz zdrowie i życie naszych bliskich. A wystarczy jedynie odrobina przezorności.

Tlenek węgla, potocznie zwany czadem jest to bezbarwny, bezwonny i silnie toksyczny gaz. Gromadzi się głównie pod sufitem ponieważ ma nieco mniejszą gęstość od powierza. Toksyczne działanie tlenku węgla wynika z jego większego od tlenu (250-300 razy) powinowactwa do hemoglobiny zawartej we krwi. Tworzy on połączenie zwane karboksyhemoglobiną, które jest trwalsze niż służąca do transportu tlenu z płuc do tkanek oksyhemoglobina (połączenie tlenu z hemoglobiną). Dochodzi więc do niedotlenienia tkanek, co w wielu przypadkach prowadzi do śmierci. Tlenek węgla trwale łączy się z ponad 80% hemoglobiny, co sprawia, że tylko niewielka ilość hemoglobiny może połączyć się z tlenem. Ilość ta jest jednak niewystarczająca dla ludzkiego organizmu. Nadmiar karboksyhemoglobiny powoduje niedotlenienie organizmu, a w najgorszym przypadku nawet śmierć przez uduszenie. Wdychanie nawet niewielkiej ilości tlenku węgla może spowodować zatrucie, silny ból głowy, wymioty, zapadnięcie w śpiączkę a nawet zgon.